|
||
Winterpostelein Claytonia
perfoliata Naam Claytonia is
genoemd naar John Clayton (1694 -1773), die in
Amerika veel planten verzamelde. Perfoliata is
afgeleid van de Latijnse woorden per (door) en folium
(blad), met bladen, waarbij de steel schijnbaar door het blad is gegroeid. Standplaats Bodem: Licht
beschaduwde, open plaatsen op droge, matig voedselrijke tot voedselrijke,
meestal stikstofrijke, humusrijke, al of niet kalkrijke zandgrond. Groeiplaatsen:
Bossen (parkbossen), struwelen (zomen), onder laanbomen, kwekerijen,
begraafplaatsen, plantsoenen, tuinen en zee duinen (struwelen en duinbossen). Kenmerken 10 tot 20 cm. Eenjarig. Bloeimaanden:
April, mei en juni. De kale stengels
zijn lichtgroen of rood aangelopen. Vaak groeien de planten in groepen. De rozetbladeren
zijn ruitvormig tot eirond. Ze hebben een lange steel. Het bladpaar
onder de bloeiwijze is helemaal vergroeid (als een schoteltje). Bloemen:
Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen).
De bloeiwijzen zijn eerst opgerold, later strekken ze zich zodat de bloeiende
bloemen steeds bovenaan staan. De 2 tot 3 mm grote kroonbladen zijn wit en met
een ronde top of iets ingesneden. Culinair Winterpostelein
is een echte wintergroente. Als spinazie
bereiden of rauw door salades, stamppotten, soepen en sauzen.
|
||
© Kruidenprikkels - sinds 2016
|