Winterpostelein Claytonia perfoliata

Naam

Claytonia is genoemd naar John Clayton (1694 -1773), die in Amerika veel planten verzamelde. Perfoliata is afgeleid van de Latijnse woorden per (door) en folium (blad), met bladen, waarbij de steel schijnbaar door het blad is gegroeid.

Standplaats

Bodem: Licht beschaduwde, open plaatsen op droge, matig voedselrijke tot voedselrijke, meestal stikstofrijke, humusrijke, al of niet kalkrijke zandgrond.

Groeiplaatsen: Bossen (parkbossen), struwelen (zomen), onder laanbomen, kwekerijen, begraafplaatsen, plantsoenen, tuinen en zee duinen (struwelen en duinbossen).

Kenmerken

10 tot 20 cm.

Eenjarig.

Bloeimaanden: April, mei en juni.

De kale stengels zijn lichtgroen of rood aangelopen. Vaak groeien de planten in groepen.

De rozetbladeren zijn ruitvormig tot eirond. Ze hebben een lange steel. Het bladpaar onder de bloeiwijze is helemaal vergroeid (als een schoteltje).

Bloemen: Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De bloeiwijzen zijn eerst opgerold, later strekken ze zich zodat de bloeiende bloemen steeds bovenaan staan. De 2 tot 3 mm grote kroonbladen zijn wit en met een ronde top of iets ingesneden.

Culinair

Winterpostelein is een echte wintergroente.

Als spinazie bereiden of rauw door salades, stamppotten, soepen en sauzen.

Terug