Zuurbes Berberis vulgaris

Naam

Berberis komt misschien van het Griekse berberi (schelp), hetgeen dan betrekking zou hebben op de holle vorm van de kroonbladen, maar volgens anderen is het een verbastering van amirbaris, zoals, volgens Dodonaeus, de plant in Turkije heette. Vulgaris betekent " gewoon" .

Standplaats

Bodem: Zonnige plaatsen op droge tot vochthoudende, kalkrijke, vrij voedselarme grond. In zuidelijker streken ook op kalkarme plaatsen (mergel, duinzand en rotsachtige plaatsen).

Groeiplaatsen: Zee duinen (duinstruwelen), bossen (lichtrijke plaatsen), bosranden, struwelen, heggen en steile kalkhellingen.

Kenmerken

1 tot 4 meter.

Overblijvend.

Bloeimaanden: Mei en juni.

De lange takken zijn min of meer boogvormig, bruin of geelachtig en meestal met driedelige dorens. In de oksels groeien korte zijtakjes met een groepje bladeren, die uitlopen in een overhangende tros. In het jaar na de bloei groeien de zijtakjes uit tot lange takken.

De blauwgroene bladeren zijn 2 tot 6 cm. Ze zijn langwerpig omgekeerd eirond, gezaagd of getand en aan de voet in een korte steel versmald. Aan korte 3-doornige takjes staan ze dicht bijeen. Er zijn geen steunblaadjes.

Bloemen: Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). Hangende, 3 tot 6 cm lange trossen, die tegenover elkaarstaan of in kransen van 3 groeien, met zeer kleine schutblaadjes aan de voet van de bloemstee. De 6 tot 8 mm grote, sterk geurende bloemen zijn heldergeel en met 6 meeldraden en 1 stamper.

Vruchten: Een bes. De eetbare, maar zure, langwerpige bessen zijn oranjerood en bevatten 2 zaden.

Culinair

Van de bloesem kan een bijzondere limonade gemaakt worden, ook een sorbetijs ervan heeft een bijzondere smaak.

De bessen kunnen met mate gebruikt worden.

Je kunt ze drogen en vermalen of meestoven in verschillende stoofschotels.

Ook in patisserie voelt de bes zich redelijk thuis.

Terug